Η συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, είναι πια στην επιτροπή της Βουλής και οδεύει προς ψήφιση ή μη μετά τη νέα πρόταση νόμου του Μάκη Βορίδη. Μια πρόταση, που προβλέπει μια σειρά αλλαγών, ανάμεσά τους την άρση των περιορισμών για την εγγραφή σε εκλογικούς καταλόγους για όσους θέλουν να ψηφίσουν. Και κάπου εδώ ξεκίνησε η σύγκρουση και προκλήθηκαν μια σειρά αντιδράσεων αποκαλυπτικές πολλών σημερινών χαρακτηριστικών των πολιτικών δυνάμεων.
Ας εστιάσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Μια αποστροφή συνέντευξης της Θεοδώρας Τζάκρη στον «Εθνικό Κήρυκα», υποτίθεται έδωσε την λαβή στον κ. Βορίδη για τη νέα πρόταση αφού ενθάρρυνε με τις δηλώσεις της κάθε άρση περιορισμών για να ψηφίσει ένας Έλληνας του εξωτερικού. Το κύριο όμως είναι άλλο. Πως αμέσως σχεδόν αποκαλύφθηκαν ορισμένες τάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το θέμα. Ένα μέρος της συριζαϊκής βάσης τα έβαψε μαύρα, θεωρώντας πως το νέο σχέδιο είναι πλευρά της νέας ιδεολογικής ηγεμονίας που επιχειρεί η κυβέρνηση κατά της Αριστεράς. Η περίπτωση Βορίδη είναι ταμάμ εξάλλου για την ερμηνεία, λόγω του βαρέος ιδεολογικού σκεύους του υπουργού. Όχι λίγοι, ανάμεσά τους και τέως υπουργοί όπως ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, ενέταξαν τον αιφνιδιασμό του υπουργού Εσωτερικών σε ένα μακροχρόνια σχέδιο ιδεολογικού τύπου: «Η τοποθέτηση Βορίδη στο υπουργείο Εσωτερικών είχε δύο στόχους: α) τον έλεγχο της συγκρότησης των εκλογικών ομογενειακών καταλόγων, όπως και την κινητοποίηση των ακροδεξιών θυλάκων κυρίως σε Αμερική και Αυστραλία και, β) τον έλεγχο και την καταστολή των διαδικασιών απονομής ιθαγένειας στο εσωτερικό», έγραψε στο Facebook ο Βερναρδάκης εστιάζοντας κυρίως στην κατάργηση της διακομματικής επιτροπής εποπτείας των ειδικών εκλογικών καταλόγων της ομογένειας.
Αλλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης απλώς υποβάθμισαν το θέμα εστιάζοντας στο ότι δύσκολα η κυβέρνηση θα βρει 200 ψήφους στη Βουλή για να το περάσει. Αλλοι, εσωτερικά, είχαν γκρίνια για τη Θ. Τζάκρη και την υποτιθέμενη λαβή που έδωσε σε ένα πάντως – όπως λένε από την Κουμουνδούρου – προαποφασισμένο κυβερνητικό σχέδιο. Μια γκρίνια που άφηνε και αφήνει μια σαφή αιχμή για το θόλωμα μιας ακόμη φοράς της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι φόβοι της Κουμουνδούρου
Φοβάται όμως, σχηματικά θα ερωτούσαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ την ψήφο των Ελλήνων της Αστόρια; Υπονοεί επίσης «νο(θεία) από το Σικάγο» όπως ευφυώς έγραψε κάποιος στα κοινωνικά δίκτυα ή αλλιώς νόθευση του εκλογικού σώματος; 
Μια άποψη στον ΣΥΡΙΖΑ θέλει, εκ προοιμίου την ψήφο αυτή, δεξιά ψήφο. Θυμίζουν ορισμένοι τα συλλαλητήρια για την ονομασία της Μακεδονίας και του 1992 και του 2018 που ξεκίνησαν από ομογενειακές οργανώσεις. Μιλούν βέβαια, κυρίως για τις πρώτες γενιές μεταναστών. Κι αυτό αφού υπάρχει μια έτερη άποψη στον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει τους πιο «νωπούς» μετανάστες να ανήκουν με την ευρεία έννοια στην προοδευτική επικράτεια. Εννοούν τους επιστήμονες του brain drain που γέμισαν τις βαλίτσες τους μετά τα Μνημόνια και δύσκολα θα επιστρέψουν. Πάντως οι δεσμοί με τους δεύτερους θεωρήθηκε πως επικαιροποιούνται και με τον νόμο Τ. Θεοδωρικάκου που ψηφίστηκε μάλιστα με ιστορική συναίνεση 288 βουλευτών. Και σίγουρα η όποια «ανάγνωση» του τι ψηφίζουν οι Ελληνες του εξωτερικού δυνητικά, είναι ολίγον τι αυθαίρετη, ειδικά σήμερα στην εποχή των ευρύτερων ρευστοποιήσεων στο πολιτικό σκηνικό.
Μια άλλη ανάγνωση βλέπει βαθύτερα στην Κουμουνδούρου μια ακόμη επιβεβαίωση ενοχικών λογικών, στενών απευθύνσεων και μη συνεκτικής λογικής πάνω σε μείζονα θέματα. «Δεν έχει να φοβάται τίποτε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά από τους Ελληνες του εξωτερικού», λέει υψηλόβαθμος παράγοντας της Κουμουνδούρου σε αντιδιαστολή με ένα κλίμα «ήττας» που αρχικώς εξαπλώθηκε στα κοινωνικά κυρίως δίκτυα και παρότι δύσκολα θα συγκεντρώνονταν οι 200 απαιτούμενες ψήφοι στη Βουλή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαράξει μια στρατηγική προσεταιρισμού για τους Ελληνες των ξένων κρατών, την ευθύνη την έχει από το κόμμα και την ΚΟ ως αναπληρώτρια τομεάρχης η κ. Τζάκρη και όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν τηλεσυσκέψεις με ομογενειακές οργανώσεις.
Παρ’ όλα αυτά, η συριζαϊκή παλινωδία στον τρόπο αντιπολίτευσης μα και ανοίγματος στον κόσμο εκφράστηκε και στο εν λόγω πεδίο. Για πολλούς αναδεικνύοντας δομικότερο πρόβλημα της θέσης που θέλει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στο πολιτικό σκηνικό σήμερα. Ακόμη και μια μορφή απαξίωσης που εκφράστηκε για τους Ελληνες του εξωτερικού, όχι επίσημα προφανώς, αλλά στον δημόσιο διάλογο, δείχνει πως τα εργαλεία ανάγνωσης του κόμματος παραμένουν παλιά. «Είναι άλλο να κριτικάρεις τον νόμο που έρχεται και την αναθεώρηση πάνω στον προηγούμενο και άλλο να χαρίζεις το εκλογικό σώμα ή μέρος του στον αντίπαλο», λέει ένας παλιός του κόμματος.