Δύο αιφνιδιασμούς έχει πραγματοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος ήταν όταν ζήτησε πρόωρες εκλογές κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού τον περασμένο Δεκέμβριο αναιρώντας τις προηγούμενες τοποθετήσεις του ότι θα ήταν ανεύθυνο το αίτημα για πρόωρες εκλογές εν μέσω πανδημίας και ο δεύτερος η πρόταση – βόμβα για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράψει κατά το ήμισυ το μοντέλο εκλογής αρχηγού από ΝΔ και ΚΙΝΑΛ.
Πρωτοβουλία των κινήσεων για να μη δώσει χώρο στο ΚΙΝΑΛ
Και οι δύο αυτές κινήσεις ουσιαστικά συνδέονται με τον προβληματισμό που επικρατεί εδώ και πάρα πολύ καιρό για τη δημοσκοπική στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ ενώ ως πυροκροτητής για τις δύο αυτές πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα είναι η διαφαινόμενη ρευστότητα στο χώρο της κεντροαριστεράς μετά το θάνατο της Φώφης Γεννηματά και την ανάδειξη του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ.
Καθώς φαίνεται, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται ανασφάλεια και απειλή αφενός διότι το ΚΙΝΑΛ δείχνει να έχει δυναμική ανόδου που απειλεί τις ισορροπίες που φάνταζαν παγιωμένες μέχρι πρότινος αφετέρου, στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα προσπαθούν ακόμα να κατανοήσουν και να αποκωδικοποιήσουν το πολιτικό σχέδιο του κ. Ανδρουλάκη.
Υπ’ αυτή την έννοια ο κ. Τσίπρας κάτω από την πίεση του χρόνου προχώρησε σε δύο κινήσεις για να μην δώσει αντιπολιτευτικό χώρο στο ΚΙΝΑΛ. Ζήτησε εκλογές για να πολώσει το κλίμα με τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ταυτόχρονα βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο του για την αναδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχοντας ο κ. Τσίπρας βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ σε προεκλογικό κλίμα αισθάνεται ότι θα μπορέσει πιο εύκολα να περιορίσει τις εσωκομματικές αντιδράσεις σε ότι αφορά τις οργανωτικές αλλαγές που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα σημάνουν και αλλαγές στην ιδεολογικοπολιτική του φυσιογνωμία.
Γι’ αυτό άλλωστε προχωράει και στο συνέδριο στα τέλη Μαρτίου εκτιμώντας ότι μέσα στο 2022 ο κ. Μητσοτάκης είναι πολύ πιθανό να προσφύγει σε εκλογές. Μέσα σε αυτό το κλίμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να έχει λυμένα τα χέρια.